Historia
Siatkówka w ŁKS uprawiana była już na początku lat 20. minionego stulecia. Z początku stanowiła ona jedynie uzupełnienie do ćwiczeń lekkoatletycznych oraz piłkarskich. Zmiana nastąpiła w 1929 roku, kiedy to powstała sekcja gier sportowych. W jej skład wchodziła m.in. właśnie siatkówka. Od tego momentu dyscyplina ta zyskała na wadze, stając się jedną z najpopularniejszych w naszym Klubie. Oto nasza historia!
Bohaterkami tego artykułu są co prawda siatkarki, jednakże w pierwszych latach były one jedynie tłem dla swoich kolegów, którzy należeli do najlepszych w całym kraju. W 1931 roku sięgnęli oni po mistrzostwo Polski, by następnym roku powtórzyć ten sukces (jako pierwsi w historii), dorzucając do tego Puchar Polski!
Skład mistrzowskiej drużyny przedstawiał się następująco: Edward Ałaszewski, Roman Chłodziński, Wilhelm Krauze, Paweł Linka, Stefan Olczak, Wacław Pegza, Włodzimierz Pęski, Wacław Weigt, Alojzy Welnic oraz Władysław Załęski.
Najbardziej znaną siatkarką ŁKS okresu międzywojennego była Maria Kwaśniewska – pierwsza w historii Klubu zdobywczyni medalu olimpijskiego w rzucie oszczepem (brąz – Berlin 1936), która uprawiała także pozostałe gry zespołowe: koszykówkę i hazenę.
Reaktywacja na 50-lecie
Po II wojnie światowej przez długi czas nie było siatkówki w Łódzkim Klubie Sportowym. Dopiero w 1958 roku, na 50-lecie istnienia Klubu, reaktywowano sekcję żeńską. Trenerem nowo tworzonej drużyny został Ryszard Felisiak. W drużynie występowała m.in. Teresa Wieczorek, legendarna lekkoatletka ŁKS. Już w pierwszym sezonie działalności siatkarki były bliskie awansu do II ligi.
Z barażu rozgrywanego w dalekim Przemyślu wróciły jednak na tarczy. Awans do tej klasy rozgrywkowej został uzyskany w trzy lata później. Co warte podkreślenia, w głównej mierze dzięki wychowankom zespołu.
Era Ryszarda Felisiaka
Lata 60. i 70. to okres kontynuacji pracy w Łódzkim Klubie Sportowym Ryszarda Felisiaka. W 1968 roku, po zaledwie 10 latach istnienia sekcji, udało mu się wraz z prowadzoną przez siebie drużyną awansować do ekstraklasy. W tym samym roku (po raz pierwszy w historii Klubu) juniorki zdobyły tytuł mistrzyń kraju.
Jakby tego było mało w następnym sezonie trener ŁKS, prowadząc równocześnie reprezentacje Polski juniorek, doprowadził do zdobycia pierwszego, historycznego medalu mistrzostw Europy (brąz). Dokonał tego przy udziale pięciu naszych zawodniczek: Barbary Brzezińskiej, Haliny Iskrzyckiej, Alicji Maciejewicz, Anny Wypijewskiej i Joanny Zygmunt.
W następnych latach siatkarki ŁKS rzadko grały w I lidze. Po zmniejszeniu ekstraklasy z 12 do 8 drużyn coraz trudniej było utrzymać się ekipą, w której średnia wieku często nie przekraczała 19 lat! Mimo tego, w 1976 roku drużyna odniosła kolejny wielki sukces, zdobywając Puchar Polski. Zwycięstwo to było niespodziewane. Siatkarki naszego Klubu grały wówczas zaledwie w II lidze.
W 1980 roku, tuż po awansie do ekstraklasy, zwolniono Ryszarda Felisiaka, który trenerem siatkarek Łódzkiego Klubu Sportowego był ponad 20 lat! Podobnie jak Józef Żyliński, legendarny trener koszykarek, budował drużynę od podstaw. Wychował przy tym wiele reprezentantek kraju. Sukcesy z lat 80., które miały nadejść lada chwila, bez jego wkładu i pracy nie miałyby miejsca.
Warto dodać, że trenerskie doświadczenie u jego boku zdobywał późniejszy szkoleniowiec „złotek”, Andrzej Niemczyk. Z kolei trener mistrzów olimpijskich z Montrealu, niezapomniany Hubert Wagner, szykowany był na jego następcę w ŁKS. Co warte podkreślenia, mimo wielu atrakcyjnych propozycji z Niemiec i Włoch, nie opuścił ukochanej drużyny.
W jednym z ostatnich wywiadów swoje przywiązanie do barw klubowych motywował tymi słowami: „Dla mnie najważniejszy był ŁKS i moje miasto Łódź. Zawsze byłem Ełkaesiakiem. Z pierwszą drużyną pracowałem 22 lata, co do dziś jest rekordem. ŁKS pozostał dla mnie najwspanialszym Klubem”.
Mistrzostwo Polski
Zaledwie dwa lata po awansie potrzebowały siatkarki naszego by zdobyć swój pierwszy medal mistrzostw Polski – srebro. Drugie miejsce było jedynie przedsmakiem wielkiego sukcesu jaki osiągnięto w następnym sezonie.
Od pierwszej kolejki siatkarki Łódzkiego Klubu Sportowego grały na równym i wysokim poziomie. Po pierwszej rundzie zajmowały pierwszą lokatę z dużą przewagą nad następnym w tabeli zespołem. Druga runda była nieco słabsza w wykonaniu biało-czerwono-białych zawodniczek. Mimo to zapewniła im pozycję lidera przed finałowymi turniejami z udziałem najlepszej czwórki (oprócz ŁKS były to: Czarni Słupsk, Płomień Sosnowiec i Start Łódź).
Po pierwszych trzech turniejach Ełkaesiaczki spadły na 2. miejsce. Wydawało się, że niemal pewny tytuł, wymknie się im rąk. Na szczęście, w ostatnim, rozgrywanym w Łodzi, nasze siatkarki pokazały klasę, wygrywając wszystkie trzy mecze. W decydującym pojedynku pokonały swojego najgroźniejszego rywala, Czarnych Słupsk 3:1, tym samym osiągając największy sukces w historii.
Skład mistrzowskiej drużyny prezentował się następująco: Jolanta Bartczak, Agnieszka Dudkiewicz, Irena Krogulska (kapitan), Dorota Mamrot, Marzena Matecka, Katarzyna Pilarczyk, Anna Rozpiórska, Elżbieta Rychter, Anna Szalbot, Małgorzata Trojanowska. Trenerem był Jerzy Matlak.
Finał europejskiego pucharu
Następne lata w wykonaniu siatkarek naszego Klubu były równie udane jak sezon mistrzowski. Co prawda nie udało im się już powtórzyć tego sukcesu, ale nadal zaliczano je do ścisłej krajowej czołówki. Do końca lat 80. Ełkaesiaczki zdobyły jeszcze cztery medale (1 srebrny i 3 brązowe).
W 1990 roku Łódzki Klub Sportowy odniósł największy triumf na arenie międzynarodowej. Dotarł do finałowego turnieju w Pucharze Konfederacji CEV! Turniej odbył się w tureckim Izmirze w połowie lutego. W półfinale rywalem była drużyna wicemistrza NRD (niemiecka Republika Demokratyczna), TSC Berlin.
Nasze zawodniczki w pierwszym spotkaniu wygrały gładko 3:0. Na drugi pojedynek udały się wraz z liczną grupą sympatyków biało – czerwono – białych barw. Kibice zapewne nie żałowali tego wyjazdu. ŁKS osiągnął wynik (1:3) premiujący go do wielkiego finału! Sam turniej nie był już tak pomyślny jak wcześniejsze zmagania. Ełkaesiaczki przegrały wszystkie trzy spotkania. Warto jednak podkreślić, że rywale, na których trafiły, należeli do najlepszych drużyn w Europie: Bayern Lohhof z trenerem Andrzejem Niemczykiem na czele oraz Orbita Zaporoże (ZSRR, dzisiaj Ukraina) i Rapid Bukareszt.
Skład drużyny przedstawiał się następująco: Agnieszka Bieńkowska, Beata Bogutczak, Mirosława Długołęcka, Grażyna Jaszczuk, Anna Lipska, Agata Marszałek, Marzena Pońska, Elżbieta Rychlicka, Marzena Szewczyk oraz Magdalena Zarzycka. Trenerem drużyny był Marek Makarski.
Spadek i likwidacja
W rok po wielkim triumfie siatkarki Klubu z hukiem spadły do drugiej klasy rozgrywkowej (Seria B I Ligi). Dla kibiców ŁKS było to ogromne rozczarowanie. Tym bardziej, że jeszcze przed sezonem jego władze zapowiadały walkę o najwyższe cele na „ligowym podwórku”. Po tej kompromitacji zatrudniono na stanowisku pierwszego trenera Jerzego Matlaka. W 1983 roku doprowadził on siatkarki do jedynego mistrzostwa w historii.
Po roku, udało mu się wraz ze swoimi podopiecznymi powrócić do Serii A I Ligi. Niestety, jego druga przygoda z Klubem trwała jeszcze tylko przez rok. Na skutek braku funduszy i pustych obietnic działaczy, zawodniczki ŁKS grały coraz słabiej. W efekcie na koniec sezonu ponownie spadły o klasę niżej. Tym razem nikt w Klubie nie miał pomysłu na wyjście z tej ciężkiej sytuacji. Trener i zawodniczki opuściły miasto Łódź, a sekcja uległa likwidacji.
Reaktywacja i marazm
Siatkówkę w Łódzkim Klubie Sportowym, na szczęście, reaktywowano w kilka miesięcy później. Jednak zmagania ligowe trzeba było rozpocząć od najniższej klasy rozgrywkowej. Było to możliwe w głównej mierze dzięki bardzo dobrej pracy z młodzieżą, która od zawsze w ŁKS stanowiła o sile tej sekcji. Przez wiele następnych lat o Klubie z al. Unii nie zapomniano w środowisku siatkarskim tylko, dlatego, że ten nadal odnosił wiele sukcesów w kategoriach juniorskich.
Wreszcie, w 2001 roku, po wielu chudych latach, udało się awansować do I Ligi (Seria B). Niestety, ta klasa rozgrywkowa okazała się szczytem możliwości dla Klubu, a i to wkrótce, okazało się zbyt wysokim progiem dla działaczy. W 2006 roku, mimo kolejnego triumfu w mistrzostwach Polski Młodziczek, pierwsza drużyna spadła do II Ligi (trzecia klasa rozgrywkowa).
Wspinaczka wysokogórska
Mimo braku sukcesów, osoby związane z Łódzkim Klubem Sportowym i lokalną siatkówką nie przestały działać w kierunku odbudowania sekcji. W 2010 roku powołano do życia Stowarzyszenia ŁKS Siatkówka Żeńska, który stał się kontynuatorem tradycji Łódzkiego Klubu Sportowego. Rok później udało się wykonać pierwszy krok – ŁKS powrócił do rozgrywek na szczeblu centralnym (awans do II ligi – trzeci poziom w hierarchii rozgrywek). W 2014 zespół wywalczył sobie awans do I ligi, a dwa lata później odnotowaliśmy kolejny sukces – awans do ekstraklasy po 23 latach!
W pierwszym sezonie w Orlen Lidze zespół pod nazwą ŁKS Commercecon Łódź spisał się naprawdę dobrze. Pod wodzą słowackiego trenera Michala Maska Ełkaesianki zajęły 6. miejsce. Apetyt rósł w miarę jedzenia, a jako cel na sezon 2017/2018 prezes Hubert Hoffman postawił miejsce w czwórce. Z brazylijskiej ekstraklasy do Łodzi przyjechała Regiane Bidias i jak się okazało był to strzał w „10”.
Waleczne łodzianki zyskały przydomek „Łódzkie Wiewióry” i można śmiało powiedzieć, że zawojowały krajowe parkiety. Wprawie w finale o mistrzostwo Polski musiały uznać wyższość Chemika Police, jednak srebrny medal MP odbierały we własnej hali jak złoto. Dodajmy również, że w sezonie 2017/2018 ŁKS Commercecon awansował również do finału Pucharu Polski.
Wicemistrzostwo kraju wywalczyły: Katarzyna Sielicka (kapitan), Izabela Kowalińska, Lucie Muhlsteinova, Athina Papafotiou, Dominika Mras, Regiane Bidias, Deja McClendon, Agata Wawrzyńczyk, Julita Rafałko, Ewa Kwiatkowska, Zuzanna Efimienko-Młotkowska, Małgorzata Skorupa, Krystyna Strasz oraz Izabella Szyjka.
W sezonie 2017/2018 głośno było nie tylko o walecznych Wiewiórach, ale również o ich kibicach, którzy byli liderami frekwencji! Mecze ŁKS Commercecon Łódź w Atlas Arenie obejrzało 32 226 widzów!
Przed Łódzkimi Wiewiórami stanęły kolejne wyzwani, ale już nie w Atlas Arenie, a w nowej Łódź Sport Arena.
Złoto po 36 latach!
Sezon 2018/2020 był dla zespołu ŁKS-u Commercecon Łódź bardzo trudny. Napięty harmonogram rozgrywek ligowych, a do tego udział w Pucharze Polski i Lidze Mistrzyń sprawił, że wyniki sportowe falowały. W głowach wielu kibiców, ale i zawodniczek pojawiło się pytanie „czy uda się w ogóle zdobyć medal”.
Na szczęście w końcówce sezonu ligowego Łódzkie Wiewióry odpaliły. Pierwszym zwiastunem nadchodzącego sukcesu było pokonanie w ostatniej kolejce rundy zasadniczej Chemika Police. W play-offach zespół nagrał fenomenalnie. W ćwierćfinale łodzianki odprawiły z kwitkiem BKS-em Profi Credit Bielsko-Biała. W półfinale, podobnie jak w poprzednim roku, ponownie spotkały się z Developresem SkryRes Rzeszów i… tym razem obyło się bez horroru. Dwa wygrane mecze i dzika radość z awansu do finału. A w nim wielki historyczny moment – derby Łodzi. Tego w żeńskiej siatkówce jeszcze nie było. 3×5 – tak można podsumować finałowe derby. W każdym z trzech meczów ŁKS Commercecon potrzebował do wygranej pięć setów. Za każdym razem Łódzkie Wiewióry udowadniały, że ambicja i walka oraz duch zespołowości to klucz do sukcesu.
Po 36 latach historia zatoczyła koło i ŁKS Commercecon sięgnął po złoty medal mistrzostw Polski! Na podium zespół wchodził w składzie: Ewa Kwiatkowska, Aleksandra Wójcik, Zuzanna Efimienko-Młotkowska, Monika Bociek, Klaudia Alagierska, Klaudia Gajewska, Daria Szczyrba, Regiane Bidias, Izabela Kowalińska, Agata Wawrzyńczyk, Krystyna Strasz, Anna Korabiec, Marta Wójcik, Lucie Muhlsteinova. Zawodniczkom towarzyszył sztab szkoleniowy: Michal Masek, Bartłomiej Bartodziejski, Michał Cichy, Marta Pająk i Łukasz Burtnik.
Niech dobra passa trwa
Po zdobyciu mistrzostwa Łódzkie Wiewióry przystąpiły do walki o kolejne wysokie cele. Jednak sezon 2019/2020 zaskoczył wszystkich. Wraz z początkiem 2020 wszyscy musieliśmy dźwignąć zmiany, które przyniosła pandemia koronawirusa. Sezon zakończył się po rundzie zasadniczej, a ŁKS Commercecon Łódź ostatecznie zajął 3. miejsce w klasyfikacji. Decyzją władz Polskiej Ligi Siatkówki w TAURON Lidze przyznano medale na podstawie tej właśnie klasyfikacji, a to oznaczało brązowy medal mistrzostw Polski! Trzeci z rzędu dla naszego sezonu od wejścia do ekstraklasy.
Brązowy medal 2019/2020 zdobyły: Eva Mori, Ewa Kwiatkowska, Joanna Pacak, Natalia Skrzypkowska, Aleksandra Wójcik, Daria Szczyrba, Katarina Lazović, Klaudia Gajewska, Monika Bociek, Krystyna Strasz, Izabela Kowalińska, Klaudia Alagierska, Anna Korabiec, Oliwia Laszczyk i Valeria Caracuta.
W sezonie 2020/2021 ŁKS Commercecon nie zamierzał zwalniać tempa. Jak zawsze nastąpiły pewne zmiany personalne w składzie, ale ambicje nie zmalały. Mimo wzlotów i upadków, Łódzkie Wiewióry walczyły do końca. Po rundzie zasadniczej zajęły 4. miejsce i udowodniły, że warto być skupionym na celu do ostatniej piłki. W rywalizacji ćwierćfinałowej pokonały BKS Bostik Bielsko-Biała, ale w półfinale musiały uznać wyższość Developresu SkyRes Rzeszów. O brązowy medal przyszło nam się mierzyć z E.Leclerc Moya Radomką Radom. Po dwóch spotkaniach to rywalki były o krok od medalu, jednak wtedy Ełkaesianki obudziły w sobie ogromnego ducha walki. Doprowadziły do remisu w rywalizacji, a w piątym meczu pokonały Radomkę na ich boisku 3:0. Tym samym nasz klub wywalczył czwarty medal mistrzostw Polski z rzędu.
Po brązowy medal MP 2020/2021 sięgnęły: Katarina Osadchuk, Joanna Pacak, Aleksandra Wójcik, Katarina Lazović, Aleksandra Pasznik, Nadja Ninković, Agata Wawrzyńczyk, Britt Bonagerts, Krystyna Strasz, Klaudia Alagierska, Oliwia Laszczyk, Katarzyna Zaroślińska-Król, Ana Kalandadze, Magdalena Saad i Wiktoria Lach.
Medal po raz piąty z rzędu
Do sezonu 2021/2022 siatkarki ŁKS-u Commercecon Łódź przystąpiły w mocno zmienionym składzie. Z poprzedniej ekipy pozostały jedynie Joanna Pacak, Klaudia Alagierska i Krystyna Strasz. Nie zmienił się również sztab szkoleniowy. Apetyty kibiców były naprawdę duże, a zespół nie ukrywał, że ma w sezonie 2021/2022 duże ambicje. Wahania formy spowodowały, że w trakcie sezonu Michala Maska na stanowisku pierwszego trenera zastąpił Michał Cichy, zaś przy stanowisku statystyka usiadł Marcin Nowak. Zmieniono również atakującą – Ivnę Colombo zastąpiła Valentina Diouf. Ściągnięcie Włoszki okazało się świetnym posunięciem.
Chociaż nie udało się wywalczyć trofeum w Pucharze CEV czy Pucharze Polski, to w rywalizacji o medale mistrzostw Polski Łódzkie Wiewióry stanęły w szranki o brąz z Grot Budowlanymi Łódź. W najważniejszych meczach ŁKS Commercecon nie zawiódł. W rywalizacji do trzech wygranych zespół Michała Cichego nie oddał przeciwniczkom ani jednego meczu, tracąc w sumie tylko dwa sety.
Brązowy medal MP 2021/2022 wywalczyły: Martyna Grajber, Paulina Maj-Erwardt (kapitan), Joanna Pacak, Pietra Jukoski, Kamila Witkowska, Valentina Diouf, Weronika Sobiczewska, Roberta Ratzke, Krystyna Strasz, Angelika Gajer, Klaudia Alagierska, Juluta Piasecka, Veronica Jones-Perry, Zuzanna Pieniak, Alicja Jaryszek. Sztab szkoleniowy: Michał Cichy (I trener), Bartłomiej Bartodziejski (asystent), Tomasz Nagórka (trener przyg. motorycznego), Łukasz Burtnik (fizjoterapeuta), Marcin Nowak (statystyk), Jędrzej Lesman (lekarz).
mistrzostwo Polski: 1983, 2019
wicemistrzostwo: 1982, 1986, 2018
III miejsce w MP: 1985, 1987, 1989, 2020, 2021, 2022
Puchar Polski:
1. miejsce (3x): 1976, 1982, 1986
2. miejsce (1x): 2018
3. miejsce (4x): 1984, 1987, 1988, 1990
Źródło: dla lksfans.pl Łukasz Sylwestrzak i inf. własna
Źródła:
– Dziennik Łódzki, pojedyncze numery z lat 1983 oraz 1990 – 1993,
– Jacek Strzałkowski, Łódzki Klub Sportowy 1908 – 1983, Łódź 1983,
– ŁKS: XXV-lecie. 1908 – 1933, Łódź 1933,
– http://www.siatka.org
– http://www.siatkarki-lks.info/
